Mówcy / Eksperci

Piotr Pustelnik

Język wystąpień:

WYBRANE TEMATY / OBSZARY WYSTĄPIEŃ

Motywacja – przezwyciężanie trudności, osiągnięcie celu
Przywództwo zbiorowe i indywidualne, formowanie i kierowanie zespołem
Strategie osiągania celu, optymalizacja wysiłku

Jako trzeci z polskich himalaistów zdobył wszystkie 14 szczytów liczących powyżej 8000 m n.p.m. Koronę zamknęło wejście na Annapurnę (8091 m n.p.m.) w dniu 27 kwietnia 2010 r. o 13:45 czasu lokalnego. Dokonał tego jako trzeci Polak w historii po Jerzym Kukuczce i Krzysztofie Wielickim. Piotr Pustelnik jest twórcą projektu „Trzy Korony”, czyli pomysłu na zdobycie Korony Ziemi, Koronki Ziemi (drugie co do wysokości szczyty kontynentów) i Korony Himalajów i Karakorum.

Wychowanek, wieloletni członek i kilkukrotny prezes Akademickiego Klubu Górskiego w Łodzi. Uczestnik i organizator ponad trzydziestu wypraw w góry wysokie. Doktor inżynierii chemicznej, pracownik naukowy Wydziału Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska Politechniki Łódzkiej.

Do 2007 był redaktorem naczelnym miesięcznika górskiego „n.p.m.” W 2007 został nagrodzony nagrodą Explorera, przyznawaną co roku, podczas Explorers Festival w Łodzi, światowym indywidualnościom w dziedzinie eksploracji. W 2006 r. wraz z Piotrem Morawskim został finalistą Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka” za Tryptyk Himalajski – Cho Oyu (droga norm), Annapurna Wschodnia (wsch. grań), Broad Peak (droga normalna) – projekt zrealizowany bez zdobycia głównej Annapurny z powodu konieczności udzielenia pomocy Tybetańczykowi. W marcu 2011 dostał nagrodę „Super Kolosa 2010” za zdobycie Korony Himalajów, jako trzeci Polak i dwudziesty himalaista na świecie.

Warsztat „Smart Strategy in the mountain”
GRA – zadanie: wejście na K2

Celem zadania jest przeprowadzenie ataku szczytowego na jedną z najwyższych gór świata – K2. W zadaniu uczestniczą następujące osoby:

Kierownik wyprawy
Uczestnicy wg opisów
Obserwatorzy (4 osoby).
Strażnik reguł, którego zadaniem jest pilnowanie stosowania przez uczestników warsztatów reguł zadania i notowanie ustaleń grupy dotyczących wykonania zadania.

Uczestnicy zadania mają do dyspozycji następujące osoby:

Andrzej Gibki – młody 25+ alpinista, świetny technicznie, o ogromnej energii z pogranicza ADHD, bardzo ambitny, jednak niedoświadczony w górach najwyższych (brak doświadczenia powyżej 8000 m);
Karol Wolny – młody 25+, średni technicznie, entuzjasta, od lat w różnych górach w wyjątkiem wysokich, dużo doświadczeń podróżniczych, biegacz, ambitny i posiadający wielką wolę osiągnięcia celu;
Waldek Powolny – w średnim wieku 45+, małe doświadczenie górskie, był na Aconcagua i Evereście (z tlenem) z wyprawami komercyjnymi, charakter i temperament bliżej nieznany;
Gienek Tadek – wywodzący się z kręgów przewodników tatrzańskich, alpinista samouk, od lat w różnych górach, ale bez większych sukcesów, technicznie bez szału, ale daje radę, mocny fizycznie;
Adam Azerski – w średnim wielu 40+, dołączył do wyprawy w ostatniej chwili, nikt o nim nic nie wie, określa się sam jako dobry, wytrzymały i niekonfliktowy;
Jan Halej – alpinista 60+, z pokolenia lat 80-tych, bardzo doświadczony, ale wraca do gór wysokich po 25 latach przerwy;
Aleksander Tarnowski – doświadczony alpinista z wieloletnim dorobkiem, zdobywca wielu szczytów ośmiotysięcznych, wiek 50+, indywidualista o mocnym nawet cholerycznym charakterze, ma zadatki na lidera;

Treść zadania:

W oparciu o scenariusz szczegółowy, który jest opisany poniżej uczestnik ma zadanie zaplanować strategię wykonania ataku. Podczas dyskusji w bazie:

Wybrać lidera i uzasadnić, dlaczego ten a nie inny;
Podzielić wyprawę na zespoły albo dwu lub trzyosobowe (więcej niż jeden) i uzasadnić: dlaczego;
przedyskutujcie taktykę polegającą na zaplanowaniu czasowym wyjść poszczególnych zespołów i przedyskutujcie możliwe warianty zmiany planu wskutek możliwego zaistnienia zakłóceń w realizacji planu (zmiana pogody, choroba uczestnika, etc.).

Zadaniem uczestnika jest prowadzenie ataku szczytowego wg kryteriów poniżej i reagowanie na zmiany sytuacji.

Zadanie kończy się przeprowadzeniem ewaluacji wewnątrz grupy, czy przyjęty sposób postępowania doprowadził do realizacji założonego celu, a jeśli nie, to dlaczego.

Scenariusz szczegółowy

Oto cel wyprawy

Kryteria zadania

Zadaniem każdej wyprawy alpinistycznej jest:

osiągnięcie szczytu;
przeprowadzenie akcji szczytowej bezpiecznie.

Jak mówimy o kryterium osiągnięcia szczytu, to należy pamiętać, że od Was zależy co uznacie za sukces wyprawy. Proszę w notatkach z zadania napisać, co zostało uznane przez grupę za cel wyprawy.

Może to być sytuacja, jak jedna osoba osiągnie szczyt, czy jak uczynią to np. dwie najlepsze, czy jak będziecie dążyć do wprowadzenia jak największej liczby alpinistów na wierzchołek. Nie określamy z góry tego kryterium. Po prostu, przyjmijcie jakieś i uzasadnijcie.

Co się tyczy punktu drugiego, to za kryterium osiągnięcia go będziemy uważać taką sytuację, gdy grupa lub jednostka wchodząca na wierzchołek będzie w czasie wejścia miała wsparcie w postacie kolegów w obozie niższym od najwyższego.

Opis warunków na drodze na szczyt przed rozpoczęciem ataku

Na drodze do wierzchołka trzeba założyć cztery obozy, jak wyżej. Wasza wyprawa jest po okresie aklimatyzacji ale na drodze nie ma jeszcze Waszych obozów.
W miejscu obozu III nie ma więcej miejsca niż na dwa namioty dwuosobowe lub jeden trzyosobowy.
W miejscu obozu IV nie ma więcej miejsca niż na jeden namiot dwu lub trzyosobowy.
Prognozy mówią o oknie pogodowym, które będzie trwało 5-7 dni. Po nim będzie okres bardzo silnych wiatrów i braku widoczności przez trzy dni. Potem będzie okno pogodowe na około 7 dni.
Wszyscy są zdrowi i w pełni sił.

Warunki terenowe

Odległości między obozami:

Między bazą a obozem I – 5 godzin marszu;
Między obozem I a II – 5 godzin marszu;
Między obozem II a III – 6 godzin marszu;
Między obozem III a IV – 7 godzin marszu;
Od ostatniego obozu do wierzchołka jest (do góry) – 8 godzin, a w dół – 4 godziny.

Reguły

Uczestnik mają do dyspozycji 6 namiotów w tym 2 trzyosobowe i cztery dwuosobowe.
Nie wolno spać w namiotach mniejszych niż opisane, czyli trzy osoby w dwuosobowym lub cztery w trzyosobowym.
Na każdą godzinę marszu musi być co najmniej jedna godzina odpoczynku ( w cyklu całodobowym). W praktyce nie wolno maszerować dłużej niż 12 godzin.
Na czas działania w ciągu dnia liczymy = 2 godziny na przygotowanie się do wyjścia do góry + czas potrzebny na przejście od obozu niższego do wyższego + 2 godziny na przygotowanie się do snu (gotowanie, etc). Jeśli trzeba postawić namiot to doliczamy 1 godzinę.
Szybkość poruszania się alpinistów od bazy do obozu trzeciego wynosi 120 m różnicy wysokości na godzinę marszu. Od obozu III do IV – odpowiednio 100 m/h. Od obozu IV do szczytu – 80 m/h.
W czasie wejścia zawsze muszą być alpiniści w dwóch sąsiadujących obozach, np. w obozie II i III lub III i IV.
Jeżeli ze zdrowotnych powodów któryś z uczestników ataku musi zawrócić, musi mu towarzyszyć jeden z jego kolegów.

Reguł pilnuje uczestnik warsztatów tzw. strażnik reguł.

Wszystkie ustalenia są zapisywane i strażnik reguł sprawdza, czy nie zostały przekroczone np. limity wagi plecaka, liczby godzin marszu, miejsc noclegowych, etc.

Przebieg zadania