Mówcy / Eksperci
dr hab. Katarzyna Kłosińska
Język wystąpień:
WYBRANE TEMATY / OBSZARY WYSTĄPIEŃ
- Najnowsze tendencje w polszczyźnie
- Moda w języku i tzw. mowa nienawiści w polszczyźnie
- Płeć a norma językowa
- Związki języka z gęsią i inne ciekawostki językowe
Językoznawca, pracownik naukowy na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Popularyzatorka wiedzy o języku.
Od 1994 r. pracownik naukowy w Instytucie Języka Polskiego Uniwersytetu Warszawskiego, specjalistka m.in. w zakresie językoznawstwa normatywnego (poprawność językowo-stylistyczna i ortograficzna).
Autorka licznych publikacji z zakresu kultury języka (m.in. redaktor naukowa zbioru ćwiczeń do kultury języka polskiego Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce – wyd. 2001, 2004, 2013, 2014), słowników (Słownik przysłów, czyli przysłownik – wyd. 2004, 2011; W kilku słowach. Słownik frazeologiczny nie tylko dla gimnazjalistów – wyd. 1999), prac popularnonaukowych (m.in. Co w mowie piszczy? – wyd. 2013; Skąd się biorą słowa? – wyd. 2005; Na tropie słów – wyd. 2016).
Od 2004 r. stały współpracownik Programu III Polskiego Radia (audycja popularyzatorska pt. Co w mowie piszczy?).
Od 2019 r. przewodnicząca Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN (w latach 1999–2019 – sekretarz naukowy RJP PAN).
Od 2014 r. kierownik Poradni Językowej PWN.
Od 2018 r. redaktor naukowy Obserwatorium Językowego UW.
Biegła sądowa, rzeczoznawca Ministerstwa Edukacji Narodowej i Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Prowadząca liczne szkolenia dla firm, urzędów państwowych (urzędów marszałkowskich, urzędów miasta, agencji rządowych), organizacji non profit, instytucji UE (Paramentu Europejskiego, Komisji Europejskiej, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej).
Autorka tekstów dyktand, konkursów itd. na licznych imprezach popularyzujących polszczyznę (m.in. Rymoliryktando, Dyktando Polonijne w Chicago, Festiwal Stolica Języka Polskiego).
Wybrane tematy/ obszary warsztatów/ szkoleń:
- poprawność językowa i edytorska tekstów;
- pisanie i redakcja tekstów urzędowych (specyfika stylu urzędowego);
- komunikatywność tekstu urzędowego (narzędzia sprawdzające stopień komunikatywności tekstu);
- tekst urzędowy a tekst nieurzędowy (witryny www, komunikaty prasowe itp.);
- tekst informacyjny a tekst perswazyjny;
- etykieta językowa, grzeczność w korespondencji;
- skuteczność, komunikatywność i wiarygodność przekazu ustnego.