Katarzyna Grochola

Najlepsza i najpopularniejsza współczesna pisarka, która zmieniła oblicze  literatury  obyczajowej w Polsce.  Otworzyła niejedne drzwi, uchyliła okna, pokazała drogę,  jak żyć, jak pisać, jak kochać… Nieustannie inspiruje i zaskakuje. Od ponad dwóch dekad rozkochuje w sobie kolejne rzesze czytelników. Jej książki sprzedały się w nakładzie kilku milionów egzemplarzy, a każda z nich zajmuje najwyższe miejsca na listach bestsellerów.
Opublikowała dziewięć powieści, cztery tomy opowiadań, dwa tomy rozmów z psychoterapeutą Andrzejem Wiśniewskim oraz jedyny w swoim rodzaju dialog z córką Dorotą Szelągowską, a także bardzo osobistą opowieść Zielone drzwi.
Za swoją twórczość zdobyła wiele wyróżnień: czterokrotnie „AS” EMPiK-u (lata 2001–2006 r.) – dla najlepiej sprzedającej się książki roku, dwukrotnie „Bestseller Empiku”(lata 2010 i 2012)  oraz nagrodę wydawniczą „IKAR” (2001). Otrzymała też nagrodę w konkursie dramaturgicznym Tespis 2000 za utwory dramatyczne Pozwól mi odejść i Kot mi schudł. Słuchowisko radiowe Kot mi schudł zostało także nagrodzone podczas festiwalu Dwa Teatry w Sopocie. W 2004 ukazała się ekranizacja „Nigdy w życiu!” z Danutą Stenką w roli głównej. Z wielomilionową widownią ciągle utrzymuje się w czołówce najbardziej kasowych filmów w historii polskiej kinematografii. 

Katarzyna Grochola urodziła się w lipcu 1957 roku w Krotoszynie. Mówi o sobie, że jest córką polonistki i uczciwego, a więc biednego, prawnika. Pieniędzy brakowało na telewizor i wymarzone przez dzieci dżinsy, ale na książki – nigdy. W rezultacie rodzina podczas częstych przeprowadzek taszczyła ze sobą ciągle rozrastającą się bibliotekę. Przeprowadzkom Katarzyna Grochola zawdzięcza przyjaciół w całym kraju, bibliotece – niespokojnego ducha: jako siedemnastolatka uciekła z domu (na trzy dni), aby spotkać się z ukochanym z innego miasta.
Na obecną postawę życiową autorki wpłynęła dramatyczna walka z chorobą nowotworową, uwieńczona zwycięstwem. Zwykle mówi się o rozsypującym się w kryzysowej sytuacji życiu. U mnie było odwrotnie – wspomina Katarzyna Grochola – choroba pomogła poskładać to, co wcześniej było rozsypane. Wtedy byłam świeżo po rozwodzie, samotnie wychowywałam dziecko, pracując jako korektorka w Krajowej Agencji Wydawniczej. Czułam się odrzucona przez świat i ludzi, bardzo nieszczęśliwa. Nic dziwnego, że choroba dopadła mnie w tym właśnie momencie. Zachorowałam ciężko, śmiertelnie i beznadziejnie. Lekarze postawili na mnie krzyżyk. Na szczęście Pan Bóg tego nie zrobił i wreszcie znalazł się jeden człowiek, który wywalczył dla mnie operację – doktór Jacek Lisawa. Zdaniem lekarzy byłam w takim stanie, że ten zabieg miał działać już tylko na zasadzie placebo. Udało się.
Jest szczęśliwą mamą Doroty Szelągowskiej oraz babcią Antosia (pierwowzór Mateuszka z Kryształowego Anioła).