Joanna Pajkowska

28 kwietnia 2019 zakończyła trwający 216 dni samotny i bez zachodzenia do portów oraz bez żadnej zewnętrznej pomocy rejs dookoła świata. Wypłynęła z Plymouth (Anglia) 23 września 2018, i – żeglując tzw. „trasą klasyczną”, czyli dookoła trzech słynnych i groźnych przylądków, Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn, powróciła do portu wyjścia 28 kwietnia 2019. Samotny rejs na 12-metrowym (40 stóp) aluminiowym jachcie Fanfan trwał 216 dni, podczas którego pokonała ok. 29 tysięcy mil morskich.
Żeglarzy, którzy dokonali takiego wyczynu, jest mniej niż ludzi, którzy polecieli w kosmos. Kobiet, które tego dokonały jest tylko kilka.
Rejs ten był realizacją jej wieloletniego marzenia, by okrążyć nasz glob solo i non-stop.
Trzykrotnie startowała w dwuosobowych regatach transatlantyckich: w 1986 r. w regatach TWOSTAR z Plymouth w Anglii do Newport w USA, na katamaranie Almatur III (niestety, awaria masztu zmusiła do wycofania się), oraz w 2001 r. w dwuosobowych regatach transatlantyckich Transat Jacques Vabre, z Le Hawru do Brazylii, na jachcie Olympic Challenger. W roku 2017 wraz z niemieckim żeglarzem Uwe Röttgeringiem po raz 3. wystartowała w dwuosobowych regatach transatlantyckich, TWOSTAR, z Plymouth w Anglii do Newport w USA, na 40-stopowym jachcie Rote 66, wygrywając te regaty. Ich start i wynik wyróżniony został 1. Nagrodą Rejs Roku 2017 i Srebrnym Sekstantem. To już Jej drugi Srebrny Sekstant (najwyższa i najważniejsza nagroda polskiego żeglarstwa)!
W 2000 r. na 40-stopowym jachcie Ntombifuti zajęła 4 miejsce w klasie w samotnych regatach transatlantyckich OSTAR (z Plymouth do Newport). Był to pierwszy od 20 lat udział jachtu płynącego pod polską banderą w regatach OSTAR. Za rejs ten otrzymała   2 Nagrodę Rejs Roku 2000.
Brałam także udział w wielu załogowych regatach transatlantyckich, w tym z załogą wyłącznie kobiecą, na 60-stopowym jachcie Alphagraphics w  transatlantyckich regatach EDS Atlantic Challenge w 2001 r.
W okresie od grudnia 2002 do stycznia 2003 jachtem Zjawa IV trzykrotnie okrążyła przylądek Horn dotarła do archipelagu Szetlandy Południowe na Antarktydzie. W okresie od października 2006 do lutego 2007 w dwuosobowych, kobiecych regatach dookoła świata na 28-stopowym jachcie Mantra ASIA (mantra28) opłynęła pół świata (z Darwin w Australii przez Ocean Indyjski do RPA i dalej przez Atlantyk do Brazylii). W 2011 roku żeglowała na wodach Spitsbergenu. W okresie od 24 czerwca 2008 do 8 stycznia 2009 odbyła samotny rejs dookoła świata. Rejs odbył się na jachcie Mantra ASIA (typu Mantra 28) o długości 8,5 m. Jej zamierzeniem było odbycie wokółziemskiego rejsu samotnie i bez zawijania do portów. Trasa wiodła w kierunku zachodnim, z Panamy, po wodach Pacyfiku, Oceanu Indyjskiego i Atlantyku i liczyła 25 tysięcy mil morskich. Rejs trwał 198 dni i 3 minuty i zakończył się mieście Colón, po drugiej stronie Kanału Panamskiego, gdzie rejs się rozpoczął. Opłynęła 360 stopni kątowych naszego globu (plus jeszcze ok. 20 mil do portu Colon. Nie został jednak zrealizowany Jej zamiar odbycia rejsu non-stop – ciężki sztorm zmusił mnie do zawinięcia do Port Elizabeth (RPA). Rejs ten wyróżniony został 1. Nagrodą Rejs Roku i Srebrnym Sekstantem w 2009r. W latach 2010-2011 wraz z mężem Alkiem Nebelskim odbyła rejs „Prawie Dookoła Świata” – „prawie”, gdyż rejs zaczął się w lutym 2010 z Florydy, a trasa rejsu prowadziła przez Kanał Panamski – Pacyfik – Australię – Indonezję – Malezję – Ocean Indyjski – Morze Arabskie – Morze Czerwone – Kanał Sueski – Morze Śródziemne – Adriatyk, gdzie rejs zakończył się we włoskim Monfalcone w czerwcu 2011 r. Rejs ponownie odbywał się na jachcie Mantra ASIA i dla tego jachtu było to zamknięcie trzeciego okrążenia naszego globu w ciągu ok. 6 lat. W czasie rejsu dwuosobowa załoga przepłynęła ponad 25 tys. mil morskich, zatrzymując się w ponad stu miejscach w 22 krajach.
W 2013 roku ponownie wystartowała w jednych z najbardziej prestiżowych regat transatlantyckich OSTAR, na na 12-metrowym katamaranie Cabrio 2 (podobnie jak Mantra Asia zbudowanym w szczecińskiej stoczni Andrzeja Armińskiego). Trasa, jak zawsze w tych regatach, prowadziła przez północny Atlantyk z Plymouth do Newport (Rhode Island) i liczyła ok. 3 300 mil morskich. Po 26 dniach, 23 godzinach i 53 minutach dotarła do mety w Newport,  zdobywając trofeum „1st Lady”.

Obok startu w OSTAR, w sezonie 2013 na Cabrio 2 przepłynęła trzykrotnie  Atlantyk, pokonując w sumie dystans ok. 20 tys. mil. W trakcie tego żeglowania przewieźli z Brazyli do Europy, oceaniczny kajak Olka Doby. Na zakończenie sezonu 2013 wystartowała jeszcze na Cabrio 2 w samotnych Regatach Poloneza na Bałtyku, zajmując 2. miejsce. Od 2005 r. żegluje na wodach Bałtyku i Morza Północnego. Startuje w samotnych i dwu-osobowych regatach na Bałtyku. Niemal co roku pływa też jako oficer na żaglowcu Pogoria.
W latach 1995-2002, mieszkając w Anglii, była członkiem załogi statku ratownictwa morskiego Salcombe Lifeboat, z RNLI (Royal National Lifeboat Institution), będąc jedną z nielicznych kobiet w załodze tej renomowanej brytyjskiej organizacji ratownictwa morskiego. Brała też udział w szeregu akcjach ratowniczych.
Trzykrotnie, w latach 1995, 1997 i 1999 startowała w słynnych regatach Fastnet Race, z południowej Anglii do Irlandii. W sumie, na koncie mam ponad 250 000 mil.

Oprócz żeglarstwa uwielbia szusować na nartach, co roku jeżdzi w tym celu w Alpy (jeste instruktorem narciarstwa); biega też na biegówkach (m.in. startuje w Biegu Piastów).

Nagrody i odznaczenia:
    •    Za samotny rejs dookoła świata w r. 2009 Sejmik Polskiego Związku Żeglarskiego przyznał Jej najwyższe wyróżnienie naszego związku – Honorową Złotą Odznakę PZŻ.
    •    7 marca 2009 otrzymała międzynarodową nagrodę „Conrady – Indywidualności Morskie”, przyznawaną dorocznie przez Bałtyckie Bractwo Wybrzeża za „Indywidualność Morską”
    •    „Żeglarz Roku 2009, „Srebrny Sekstant”i 1. Nagroda „Rejs Roku 2009”.
    •    Rejs „Prawie Dookoła Świata” wyróżniony został III Nagrodą „Rejs Roku 2011”.
    •    26 października 2013 na uroczystości w Royal Western Yacht Club otrzymała nagrodę „1st Lady” z rąk burmistrz Plymouth.
    •    2. Nagroda „Rejs Roku 2013” – za postawę i wynik w regatach OSTAR 2013 na s/y Cabrio2.
    •    1. Nagroda „Rejs Roku 2017” i „Srebrny Sekstant” za wygraną (wraz z Uwe Röttgeringiem) w dwuosobowych transatlantyckich regatach TWOSTAR 2017 na trasie Plymouth – Newport.
    •    „Żeglarz Roku 2017” Magazynu Wiatr.